praecurrentibus
Discretiva
praecurrentibus dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
praecurrentibus | casus dativus pluralis | participii praecurrēns |
praecurrentibus | casus ablativus pluralis | participii praecurrēns |
praecurrentibus | casus dativus pluralis | substantivi praecurrentia |
praecurrentibus | casus ablativus pluralis | substantivi praecurrentia |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /prae̯.kurˈrentibus/ (classice) - Syllabificatio phonetica: prae·cur·ren·ti·bus — morphologica: prae-curr-ent-ibus
Loci
+/-M. Tullius Cicero -106…-43 |
P. Cornelius Tacitus 55-117 |
Hildegardis Bingensis 1098-1179 |
||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
Latinitas postclassica
Latinitas mediaevalis
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De oratore. (The Latin Library): Liber secundus. 162 [170] — praecurrentibus
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: praecurrentibus.
- ↑ Publius Cornelius Tacitus - Historiarum libri XIV. (The Latin Library): Liber II. [88] — praecurrentibus
- ↑ 4.0 4.1 Hildegardis Bingensis - Liber divinorum operum simplicis hominis. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Visio nona, IV. Pagina 0987C — praecurrentibus