praedicatus
Appellatio pronuntiatusque
+/-
API: /prae̯̯diˈkaːtus/ (classice) - Syllabificatio phonetica: prae·di·cā·tus — morphologica: prae-dicat-us
Notatio
+/-Participium
+/-| Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Casu | Verbum |
|---|---|---|---|---|---|---|
| praedicātus | —
|
perfectum | passiva | participium | nominativo | praedicō (praedicāre) |
Declinatio
+/-| positivus singularis | positivus pluralis | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| cas. | masc. | fem. | neut. | cas. | masc. | fem. | neut. |
| nom. | praedicātus | praedicāta | praedicātum | nom. | praedicātī | praedicātae | praedicāta |
| gen. | praedicātī | praedicātae | praedicātī | gen. | praedicātōrum | praedicātārum | praedicātōrum |
| dat. | praedicātō | praedicātae | praedicātō | dat. | praedicātīs | praedicātīs | praedicātīs |
| acc. | praedicātum | praedicātam | praedicātum | acc. | praedicātōs | praedicātās | praedicāta |
| abl. | praedicātō | praedicātā | praedicātō | abl. | praedicātīs | praedicātīs | praedicātīs |
| voc. | praedicāte | praedicāta | praedicātum | voc. | praedicātī | praedicātae | praedicāta |
Translationes
+/-Loci
+/-| C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
| antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
+/-
Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber tertius decimus, cap. 47, [130] — praedicatus
- ↑ Vicicitatio: praedicatus.