praeventus
Appellatio pronuntiatusque
+/-
API: /prae̯ˈwentus/ (classice) - Syllabificatio phonetica: prae·ven·tus — morphologica: prae-vent-us
Notatio
+/-Participium
+/-| Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Casu | Verbum |
|---|---|---|---|---|---|---|
| praeventus | —
|
perfectum | passiva | participium | nominativo | praeveniō |
Declinatio
+/-| positivus singularis | positivus pluralis | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| cas. | masc. | fem. | neut. | cas. | masc. | fem. | neut. |
| nom. | praeventus | praeventa | praeventum | nom. | praeventī | praeventae | praeventa |
| gen. | praeventī | praeventae | praeventī | gen. | praeventōrum | praeventārum | praeventōrum |
| dat. | praeventō | praeventae | praeventō | dat. | praeventīs | praeventīs | praeventīs |
| acc. | praeventum | praeventam | praeventum | acc. | praeventōs | praeventās | praeventa |
| abl. | praeventō | praeventā | praeventō | abl. | praeventīs | praeventīs | praeventīs |
| voc. | praevente | praeventa | praeventum | voc. | praeventī | praeventae | praeventa |
Nomen substantivum
+/-praevent|us, -ūs masc.
- Occupatio.
Declinatio
+/-| m. | sing. | plur. | |
|---|---|---|---|
| nom. | praeventus | praeventūs | I |
| gen. | praeventūs | praeventuum | II |
| dat. | praeventuī | praeventibus | III |
| acc. | praeventum | praeventūs | IV |
| abl. | praeventū | praeventibus | VI |
| voc. | praeventus | praeventūs | V |
Usus
+/-- Ne contristemur mortis praeventu. (Tertull. 5. advers. Marcion. 12.)
Translationes
+/-Occupatio
|
|
Discretiva
|
praeventus dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-praeventūs
+/-Proprietates grammaticales
+/-| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| praeventūs | casus genitivus singularis | substantivi praeventus |
| praeventūs | casus nominativus pluralis | substantivi praeventus |
| praeventūs | casus accusativus pluralis | substantivi praeventus |
| praeventūs | casus vocativus pluralis | substantivi praeventus |