Discretiva

  prodesset dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
prōdesset tertia singularis imperfectum activa coniunctivus prōsum (prōdesse)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /proːˈdesset/(classice)
Syllabificatio phonetica: prō·des·set — morphologica: prod-esset

Loci

+/-
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

saec. I.

  • nam detruncatio diximus quibus prodesset. intereunt pleraque et fissa stirpe, exceptis vite, malo, fico, punicis, quaedam vel ab ulcere tantum. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus decimus, cap. 37, [238] — prodesset
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: prodesset.