Latine +/-

Appellatio +/-

 API: /ˈproːsum/(classice)
Syllabificatio phonetica: prō·sum — morphologica: pro-sum

Notatio +/-

← Latineprō + sum

Verbum temporale +/-

prōsum, prōdesse, prōfuī, prōfutūrus (sine supino) [1][2][3][4][5]

  1. Pro aliquo esse (cum dativo).
  2. (Med.) habere vim salutarem in medicina.

Coniugatio +/-

Verbum finitum

Thema Vox activa
prōsum- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. prōsum prōsim   prōderam prōdessem prōderō  
II. sing. prōdes prōsīs prōdes! prōderās prōdessēs prōderis prōdestō!
III. sing. prōdest prōsit   prōderat prōdesset prōderit prōdestō!
I. plur. prōsumus prōsīmus   prōderāmus prōdessēmus prōderimus  
II. plur. prōdestis prōsītis prōdeste! prōderātis prōdessētis prōderitis prōdestōte!
III. plur. prōsunt prōsint   prōderant prōdessent prōderunt prōsuntō!
Thema Vox activa
prōfu- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. prōfuī prōfuerim prōfueram prōfuissem prōfuerō
II. sing. prōfuistī prōfueris prōfuerās prōfuissēs prōfueris
III. sing. prōfuit prōfuerit prōfuerat prōfuisset prōfuerit
I. plur. prōfuimus prōfuerimus prōfuerāmus prōfuissēmus prōfuerimus
II. plur. prōfuistis prōfueritis prōfuerātis prōfuissētis prōfueritis
III. plur. prōfuērunt prōfuerint prōfuerant prōfuissent prōfuerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
prōdesse prōfuisse prōfutūrum,
-am, -um esse
prōfore
  prōfutūrus,
-a, -um

Gerundium Gerundivum Supinum

Dictiones collatae +/-

Composita

Synonyma

  1. iuvō, iuvāre

Antonyma · contraria

  1. obsum, obesse
  2. noceō, nocēre

Translationes +/-

Pro aliquo essedilatare ▼
Pro aliquo essecollabi ▲
Habere vim salutarem in medicinadilatare ▼
Habere vim salutarem in medicinacollabi ▲

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 836 — “PROSUM, prodes, prodest, profui, prodesse, n. anom. a pro et sum”
  2. 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 878 — "pro-sum, fŭi, esse, v. n.”
  3. 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — pro-sum, fuī, esse (tom. 2, p. 1888)
  4. 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)prodesse
  5. 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)prosum