profuturus
Appellatio pronuntiatusque
+/-
API: /proːfuˈtuːrus/ (classice) - Syllabificatio phonetica: prō·fu·tū·rus — morphologica: pro-futur-us
Notatio
+/-Participium
+/-| Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Casu | Verbum |
|---|---|---|---|---|---|---|
| prōfutūrus | —
|
futurum | activa | participium | nominativo | prōsum (prōdesse) |
Declinatio
+/-| positivus singularis | positivus pluralis | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| cas. | masc. | fem. | neut. | cas. | masc. | fem. | neut. |
| nom. | prōfutūrus | prōfutūra | prōfutūrum | nom. | prōfutūrī | prōfutūrae | prōfutūra |
| gen. | prōfutūrī | prōfutūrae | prōfutūrī | gen. | prōfutūrōrum | prōfutūrārum | prōfutūrōrum |
| dat. | prōfutūrō | prōfutūrae | prōfutūrō | dat. | prōfutūrīs | prōfutūrīs | prōfutūrīs |
| acc. | prōfutūrum | prōfutūram | prōfutūrum | acc. | prōfutūrōs | prōfutūrās | prōfutūra |
| abl. | prōfutūrō | prōfutūrā | prōfutūrō | abl. | prōfutūrīs | prōfutūrīs | prōfutūrīs |
| voc. | prōfutūre | prōfutūra | prōfutūrum | voc. | prōfutūrī | prōfutūrae | prōfutūra |
Loci
+/-| C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
| antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
+/-
- Milio sistitur alvus, discutiuntur tormina, in quem usum torretur ante. nervorum doloribus et aliis fervens in sacco inponitur, neque aliud utilius, quoniam levissimum mollissimumque est et caloris capacissimum. itaque talis usus eius est ad omnia, quibus calor profuturus est. farina eius cum pice liquida serpentium et multipedae plagis inponitur. —Naturalis historia Plinii [1][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXII, cap. 62, [130] — profuturus
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: profuturus.