profuisse
Discretiva
|
profuisse dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-| Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
|---|---|---|---|---|---|
| prōfuisse | —
|
perfectum | activa | infinitivus | prōsum (prōdesse) |
Appellatio pronuntiatusque
+/-
API: /proːfuˈisse/ (classice) - Syllabificatio phonetica: prō·fu·is·se — morphologica: pro-fu-isse
Loci
+/-| Aulus Cornelius Celsus 30 | C. Plinius Secundus 23-79 | |||||||||||||||||||||
| antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
+/-
- Ego sic restitutum esse neminem memini. Meges se quoque multa temptasse, neque umquam profuisse, quia semper iterum oculo palpebra inhaeserit, memoriae prodidit. —De Medicina Celsi [1][2]
- sustulit totum id Asclepiades coarguitque – nam etiam in febribus databant –, profuisse tamen fatetur contra serpentes, quas sepas vocant, et contra meconium ac viscum, et anginis calidum gargarizatum et auribus, oris gutturisque desideriis. quae nunc omnia oxyalme contingunt, id est sale et aceto recente, efficacius. —Naturalis historia Plinii [3][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber septimus, VII. [6c] — profuisse
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: profuisse.
- ↑ 3.0 3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXIII, cap. 29, [61] — profuisse