profuerunt

Discretiva

profuerunt dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
prōfuērunt	tertia pluralis	perfectum	activa	indicativus	prōsum (prōdesse)

Appellatio pronuntiatusque

API: /proːfuˈeːrunt/

(classice)

Syllabificatio phonetica: prō·fu·ē·runt — morphologica: pro-fu-erunt

Formae aliae

• prōfuēre

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

Aulus Cornelius Celsus 30

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• nulla recantatas deponent pectora curas,

nec fugiet vivo sulpure victus amor.

quid te Phasiacae iuverunt gramina terrae,

cum cuperes patria, Colchi, manere domo?

quid tibi profuerunt, Circe, Perseïdes herbae,

cum sua Neritias abstulit aura rates?

omnia fecisti, ne callidus hospes abiret:

ille dedit certae lintea plena fugae.

omnia fecisti, ne te ferus ureret ignis:

longus in invito pectore sedit amor. —Remedia amoris Ovidii Nasonis

class.

• Ergo si inflatio et ex ea dolor creber est, utilis cotidianus aut altero quoque die post cibum vomitus est; fomentis siccis calidisque utendum est. Si per haec dolor non finitur, necessariae sunt sine ferro cucurbitulae: si ne per has quidem tormentum tollitur, incidenda cutis est; tum his utendum est. Ultimum auxilium est, si cucurbitulae nihil profuerunt, per alvum infundere copiosam aquam calidam eamque recipere. —De Medicina Celsi