Latine +/-

Appellatio +/-

 API: /ˈproːduks/(classice)
Syllabificatio phonetica: prō·dux — morphologica: pro-dux

Notatio +/-

Latine: prōdūcō [1][2]

Nomen substantivum +/-

prō|dux, -ducis masc.

  1. Id, quod ex alio producitur. [3]

Declinatio +/-

m. sing. plur.
nom. prōdux prōducēs I
gen. prōducis prōducum II
dat. prōducī prōducibus III
acc. prōducem prōducēs IV
abl. prōduce prōducibus VI
voc. prōdux prōducēs V

Dictiones collatae +/-

Synonyma

Translationes +/-

Loci +/-

“Quum quid extraneum extraneo agglutinatur, ita concarnatur et convisceratur cum eo, cui agglutinatur, ut, quum avellitur, rapiat secum ex corpore aliquid, a quo avellitur, quasi sequelam quamdam abruptae unitatis, et producem mutui coitus.” — (Tertull. Car. Chr. 20.) [3][1]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 908 — prōdux, ŭcis, m. [produco], rejeton, produit (latin. ecclés.)
  2. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — prōdux, ducis, m. (produco) (tom. 2, p. 1960)
  3. 3.0 3.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 708 — “PRŌDUX, ŭcis, m. 3.”