Appellatio pronuntiatusque

+/-
API: /ˈpro.pri.us/(classice)
Syllabificatio phonetica: pro·pri·us morphologica: propri-us

Notatio

+/-

A pro privo (Watkins, 2000, p. 65).

Nomen adiectivum

+/-

proprĭ|us, -a, -um

  1. Qui non communiter habetur; ipsius; specialis.

Declinatio

+/-

Dictiones collatae

+/-

Antonyma · contraria

+/-

Dictiones derivatae

+/-

Translationes

+/-
Qui non communiter habeturdilatare ▼
Qui non communiter habeturcollabi ▲

Loci

+/-
M. Tullius Cicero
-106…-43
Phaedrus ca.
-10…+60
C. Plinius Secundus
23–79
Apuleius
ca. 125-170
antiq. class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

class.  (ca. 85 a.C.n. / 669 a.u.)

  • Distinguitur autem oratio atque illustratur maxime raro inducendis locis communibus et aliquo loco iam certioribus illis argumentis confirmato. Nam et tum conceditur commune quiddam dicere, cum diligenter aliqui proprius causae locus tractatus est, et auditoris animus aut renovatur ad ea quae restant aut omnibus iam dictis exsuscitatur. —De inventione Ciceronis [1][2]

saec. I.  (ca. 45 p.C.n.)

  • Cum destinassem operis habere terminum
In hoc ut aliis esset materiae satis,
Consilium tacito corde damnavi meum.
Nam si quis talis etiam tituli est appetens,
Quo pacto divinabit, quidnam omiserim,
Ut illud ipsum cupiat famae tradere,
Sua cuique cum sit animi cogitatio
Colorque proprius? Ergo non levitas mihi,
Sed certa ratio causam scribendi dedit. —Fabulae Phaedri [3][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • Quaedam temporum causae aut locorum non proprie dicantur morbi, quoniam protinus necant, sicut tabes cum invasit arborem aut uredo vel flatus alicuius regionis proprius, ut est in Apulia atabulus, in Euboea Olympias. hic enim si flavit circa brumam, frigore exurit arefaciens, ut nullis postea solibus recreari possint. hoc genere convalles et adposita fluminibus laborant, praecipueque vitis, olea, ficus. —Naturalis historia Plinii [4][2]

Latinitas postclassica

+/-

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • Ac dum de oblationis opportunitate secum noxii deliberant homines, forte fortuna puer ille iunior, proprius pessimae feminae filius, post matutinum laborem studiorum domum se recipiens, prandio iam capto sitiens repertum vini poculum, in quo venenum latebat inclusum, nescius fraudis occultae continuo perduxit haustu. —Metamorphoseon libri XI Apulei [5][2]

Fontes

  1. Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Cicero
  2. 1 2 3 4 Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named q
  3. Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Phaedrus
  4. Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Plinius
  5. Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Apuleius