Discretiva

  quaerere dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
quaerere secunda singularis praesens passiva imperativus quaerō (quaerere)
quaerere
praesens activa infinitivus quaerō
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /ˈkwae̯rere/(classice)
Syllabificatio phonetica: quae·re·re — morphologica: quaer-ere

Loci

+/-
Petronius Arbiter ca. 14-66
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

saec. I.

  • Amolitur Ascyltos invidiam et se vero nihil aliud quam fugitivum suum dixit quaerere, mortem nec hominis concupisse nec supplicis, utique eius quem post fatalem rixam habuisset carissimum. —Satyricon T. Petronii Arbitri [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 T. Petronius Arbiter, Satyricon - quae supersunt (apud Guilielmum Vande Water, Trajecti ad Rhenum MDCCIX). Cap. XCVII. — quaerere
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: quaerere.