quaero
Appellatio pronuntiatusque
+/-quaerō API: /ˈkwae̯roː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: quae·rō — morphologica: quaer-o
Formae aliae
+/-Verbum transitivum
+/-quaer|ō, -ere, quaesīvī vel quaesiī , quaesītum
- √ Dare operam, ut res amissa, vel qua utcumque caremus, recuperetur, inveniatur.[1]
- Interrogāre.
Coniugatio
+/-Verbum finitum
Thema | Vox activa | ||||
---|---|---|---|---|---|
quaesīv- | Tempus perfectum | plusquam perfectum | futurum exactum | ||
Persona | indicativ. | coniunct. | indicativ. | coniunct. | |
I. sing. | quaesīvī | quaesīverim | quaesīveram | quaesīvissem | quaesīverō |
II. sing. | quaesīvistī | quaesīveris | quaesīverās | quaesīvissēs | quaesīveris |
III. sing. | quaesīvit | quaesīverit | quaesīverat | quaesīvisset | quaesīverit |
I. plur. | quaesīvimus | quaesīverimus | quaesīverāmus | quaesīvissēmus | quaesīverimus |
II. plur. | quaesīvistis | quaesīveritis | quaesīverātis | quaesīvissētis | quaesīveritis |
III. plur. | quaesīvērunt | quaesīverint | quaesīverant | quaesīvissent | quaesīverint |
Verbum infinitum
Modus | infinitivus | participium | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Tempus | praesens | perfectum | futurum | praesens | perfectum | futurum |
Vox activa |
quaerere | quaesīvisse | quaesītūrum, -am, -um esse |
quaerēns | quaesītūrus, -a, -um | |
Vox passiva |
quaerī | quaesītum, -am, -um esse |
quaesītum īrī | quaesītus, -a, -um |
||
Gerundium | Gerundivum | Supinum | ||||
quaerendī | quaerendus, -a, -um | quaesītum | quaesītū |
Dictiones collatae
+/-Synonyma
Dictiones derivatae
+/-- quaeritō, quaeritāre
- quaesītiō
- quaesītor
- quaesītum
- quaesītus
- quaestiō
- quaestor
- quaestūra
- quaestus, quaestūs
Composita
- acquīro, acquīrere
- anquīro, anquīrere
- conquīrō, conquīrere, conquaerō
- disquīro, disquīrere
- exquīro, exquīrere
- inquīro, inquīrere
- perquīro, perquīrere
- requīro, requīrere, requaerō
Translationes
+/-Dare operam, ut res amissa recuperetur | dilatare ▼ |
---|
Dare operam, ut res amissa recuperetur | collabi ▲ |
---|
Loci
+/-Aulus Gellius ca. 130-170 |
Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430 |
|||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas postclassica
+/-
- Nam cui membrum ab alio ruptum est, si ipsi itidem rumpere per talionem velit, quaero, an efficere possit rumpendi pariter membri aequilibrium? —Noctes Atticae A. Gellii [2][3]
- Quare primum ex te quaero, utrum possint copulati sibi pedes, quos copulari oportet, perpetuum quemdam numerum creare, ubi nullus finis certus appareat: velut cum symphoniaci scabella et cymbala pedibus feriunt, certis quidem numeris et his qui sibi cum aurium voluptate iunguntur; sed tamen tenore perpetuo, ita ut si tibias non audias, nullo modo ibi notare possis quousque procurrat connexio pedum, et unde rursus ad caput redeatur. —De musica Augustini [4][3]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 991 — “QUAERO, ris, sīvi et sĭi, sītum, rere, a. 3.”
- ↑ 2.0 2.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber XX. Capitulum I, [15] — quaero
- ↑ 3.0 3.1 3.2 Vicicitatio: quaero.
- ↑ 4.0 4.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De musica. (Universitas Turicensis): Liber tertius. Caput I, p. 1. — quaero