Discretiva

  quaeritur dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
quaeritur tertia singularis praesens passiva indicativus quaerō (quaerere)

Appellatio +/-

 API: /ˈkwae̯ritur/(classice)
Syllabificatio phonetica: quae·ri·tur — morphologica: quaer-itur

Loci +/-

Nicolaus Copernicus
1473–1543
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas nova +/-

saec. XVI.

  • Quoniam demonstrationes, quibus in toto ferme opere utemur, in rectis lineis & circumferentiis, in planis convexisque triangulis versantur, de quibus etsi multa iam pateant in Euclideis elementis, non tamen habent, quod hic maxime quaeritur, quomodo ex angulis latera, & ex lateribus anguli possint accipi. —De revolutionibus orbium coelestium Nicolai Copernici [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Nicolaus Copernicus - De revolutionibus orbium coelestium - Libri VI. Norimbergae apud Ioh. Petreum, Anno MDXLIII. (Universitas Turicensis) Liber primus. De magnitudine rectarum in circulo linearum. Cap. XII. — quaeritur
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: quaeritur.