Discretiva

  quaerimini dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
quaeriminī secunda pluralis praesens passiva indicativus quaerō (quaerere)
quaeriminī secunda pluralis praesens passiva imperativus quaerō (quaerere)

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /kwae̯ˈriminiː/(classice)
Syllabificatio phonetica: quae·ri·mi·nī — morphologica: quaer-imini

Loci +/-

Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica +/-

saec. IV.

  • Si ergo innocentes estis, nolite mirari quod ad pacem quaerimini a fratribus: si autem nocentes, nolite mirari quod ad poenam quaerimini a regibus. —Contra litteras Petiliani Augustini [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, Contra litteras Petiliani (Universitas Turicensis). Liber secundus. Caput XCVI, p. [349] — quaerimini
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: quaerimini.