Discretiva

  referendi dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
referendī
activa gerundium­ genitivo referō (referre)
Forma Modus flexurae originis
referendī casus genitivus singularis · genus masculinum gerundivi referendus
referendī casus genitivus singularis · genus neutrum gerundivi referendus
referendī casus nominativus pluralis · genus masculinum gerundivi referendus
referendī casus vocativus pluralis · genus masculinum gerundivi referendus

Appellatio +/-

 API: /refeˈrendiː/(classice)
Syllabificatio phonetica: re·fe·ren·dī — morphologica: re-fer-end-i

Loci +/-

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

saec. I.

  • hic est vetustissimus referendi bene merentibus gratiam mos, ut tales numinibus adscribant. quippe et aliorum nomina deorum et quae supra retuli siderum ex hominum nata sunt meritis. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 5, [19] — referendi
  2. Vicicitatio: referendi.