Discretiva

  referendo dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
referendō
activa gerundium­ dativo referō (referre)
referendō
activa gerundium­ ablativo referō (referre)
Forma Modus flexurae originis
referendō casus dativus singularis · genus masculinum gerundivi referendus
referendō casus ablativus singularis · genus masculinum gerundivi referendus
referendō casus dativus singularis · genus neutrum gerundivi referendus
referendō casus ablativus singularis · genus neutrum gerundivi referendus

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /refeˈrendoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: re·fe·ren·dō — morphologica: re-fer-end-o

Loci +/-

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

saec. I.

  • quin immo, ut plus capiamus, sacco frangimus vires, et alia inritamenta excogitantur ac bibendi causa etiam venena concipiuntur, aliis cicutam praesumentibus, ut bibere mors cogat, aliis pumicis farinam et quae referendo pudet docere. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quartus decimus, cap. 28, [138] — referendo
  2. Vicicitatio: referendo.