referetur

Discretiva

referetur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
referētur	tertia singularis	futurum	passiva	indicativus	referō (referre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /refeˈreːtur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: re·fe·rē·tur — morphologica: re-fer-etur

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Marcus Manilius fl. 14

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

antiq.

class.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (56 a.C.n.)

• Sed, mihi credite, numquam succedetur illis, nisi cum ea lege referetur qua intercedi de provinciis non licebit. Itaque hoc tempore amisso annus est integer vobis exspectandus; quo interiecto civium calamitas, sociorum aerumna, sceleratissimorum hominum impunitas propagatur. —De provinciis consularibus in senatu oratio Ciceronis

class.

• mille alias rerum species in carmina ducent;

forsitan ipse etiam Cepheus referetur in actus.

et, siquis studio scribendi mitior ibit,

comica componet laetis spectacula ludis,

ardentis iuvenes raptasque in amore puellas

elusosque senes agilisque per omnia servos,

quis in cuncta suam produxit saecula vitam

doctior urbe sua linguae sub flore Menander,

qui vitae ostendit vitam chartisque sacravit. —Astronomicon M. Manilii

class.  (41 p.C.n.)

• Ne viperas quidem et natrices, et si qua morsu aut ictu nocent, effligeremus, si in reliquum mansuefacere possemus aut efficere, ne nobis aliisve periculo essent. Ergo ne homini quidem nocebimus, quia peccavit, sed ne peccet, nec umquam ad praeteritum, sed ad futurum poena referetur; non enim irascitur, sed cavet. Nam si puniendus est cuicumque pravum maleficumque ingenium est, poena neminem excipiet. —De ira libri III Senecae