refertis
Discretiva
refertis dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
refertis +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
refertis | secunda pluralis | praesens | activa | indicativus | referō (referre) |
Appellatio +/-
API: /reˈfertis/ (classice) - Syllabificatio phonetica: re·fer·tis — morphologica: re-fer-tis
refertīs +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
refertīs | casus dativus pluralis | participii refertus |
refertīs | casus ablativus pluralis | participii refertus |
Appellatio +/-
API: /reˈfertiːs/ (classice) - Syllabificatio phonetica: re·fer·tīs — morphologica: re-fert-is
Loci +/-
C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana +/-
Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber undevicesimus, cap. 42, [145] — refertis
- ↑ Vicicitatio: refertis.