Discretiva

  refertis dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

refertis +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
refertis secunda pluralis praesens activa indicativus referō (referre)
Appellatio +/-
 API: /reˈfertis/(classice)
Syllabificatio phonetica: re·fer·tis — morphologica: re-fer-tis

refertīs +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
refertīs casus dativus pluralis participii refertus
refertīs casus ablativus pluralis participii refertus
Appellatio +/-
 API: /reˈfertiːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: re·fer·tīs — morphologica: re-fert-is

Loci +/-

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

saec. I.

  • est et aliud genus incultius asparago, mitius corruda, passim etiam in montibus nascens, refertis superioris Germaniae campis, non inficeto Ti. Caesaris dicto, herbam ibi quandam nasci simillimam asparago. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber undevicesimus, cap. 42, [145] — refertis
  2. Vicicitatio: refertis.