refertur

Discretiva

refertur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
refertur	tertia singularis	praesens	passiva	indicativus	referō (referre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /reˈfertur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: re·fer·tur — morphologica: re-fer-tur

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• … et super aqua leviter aspergitur: ubi frigere coepit, ad ignem refertur, et idem in altero fit, deinde inuicem in utroque: —De Medicina Celsi

saec. I.

• huic certe refertur accepta subtilitas mentis; ideo nulla est ei caro, sed nervosa exilitas. —Naturalis historia Plinii