refugiendo

Discretiva

refugiendo dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Casu	Verbum
refugiendō	—	—	activa	gerundium	dativo	refugiō (refugere)
refugiendō	—	—	activa	gerundium	ablativo	refugiō (refugere)

Forma	Modus flexurae	originis
refugiendō	casus dativus singularis · genus masculinum	gerundivi refugiendus
refugiendō	casus ablativus singularis · genus masculinum	gerundivi refugiendus
refugiendō	casus dativus singularis · genus neutrum	gerundivi refugiendus
refugiendō	casus ablativus singularis · genus neutrum	gerundivi refugiendus

API: /re.fu.giˈen.doː/

Syllabificatio phonetica: re·fu·gi·en·dō — morphologica: re-fugi-end-o

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class. (43 a.C.n. / 711 a.u.)

Nos interea duriore condicione bellum sustinemus, quod neque expeditissimam dimicationem putamus neque tamen refugiendo commissuri sumus, ut maius detrimentum res publica accipere possit. Quod si aut Caesar se respexerit aut Africanae legiones celeriter venerint, securos vos ab hac parte reddemus. Tu, ut instituisti, me diligas rogo propieque tuum esse tibi persuadeas. V. Kal. Sext. ex castris. —Epistolae ad Familiares Ciceronis ^[1]^[2]

class.

Daulis, quia in tumulo excelso sita est, nec scalis nec operibus capi poterat: lacessendo missilibus eos qui in praesidio erant cum ad excursiones elicuissent, refugiendo in vicem insequendoque et levibus sine effectu certaminibus eo neglegentiae et contemptus adduxerunt ut cum refugientibus in portam permixti impetum Romani facerent. —Ab urbe condita Titi Livii ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Familiares. (The Latin Library): Liber decimus. Ep. 26 [2] — refugiendo
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: refugiendo.
↑ ^3.0 ^3.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXXII, caput 18, [8] — refugiendo