Discretiva

  relatos dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
relātōs casus accusativus pluralis · genus masculinum participii relātus

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /reˈlaːtoːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: re·lā·tōs — morphologica: re-lat-os

relatos

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
relatos forma pluralis substantivi relato
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: [reˈlatos]
Syllabificatio phonetica: re·la·tos — morphologica: re-lat-os

relatos

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
relatos forma pluralis substantivi relato
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: [ʁɨˈłatuʃ]
Syllabificatio phonetica: re·la·tos — morphologica: re-lat-os

Loci

+/-
Aulus Cornelius Celsus 30
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

class.

  • Eodem vero auctore disci potest morbos tum ad iram deorum inmortalium relatos esse, et ab isdem opem posci solitam verique simile est inter *** nulla auxilia adversae valetudinis, … —De Medicina Celsi [1][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber primus, prooemium. [[4] ] — relatos
  2. Vicicitatio: relatos.