Discretiva

  relatos dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
relātōs casus accusativus pluralis · genus masculinum participii relātus

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /reˈlaːtoːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: re·lā·tōs — morphologica: re-lat-os

Hispanice +/-

relatos +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
relatos forma pluralis substantivi relato
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: [reˈlatos]
Syllabificatio phonetica: re·la·tos — morphologica: re-lat-os

Lusitane +/-

relatos +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
relatos forma pluralis substantivi relato
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: [ʁɨˈłatuʃ]
Syllabificatio phonetica: re·la·tos — morphologica: re-lat-os

Loci +/-

Aulus Cornelius Celsus 30
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

class.

  • Eodem vero auctore disci potest morbos tum ad iram deorum inmortalium relatos esse, et ab isdem opem posci solitam verique simile est inter *** nulla auxilia adversae valetudinis, … —De Medicina Celsi [1][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber primus, prooemium. [[4] ] — relatos
  2. Vicicitatio: relatos.