relatum
Discretiva
relatum dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Casu | Verbum |
---|---|---|---|---|---|---|
relātum | —
|
—
|
—
|
supinum | accusativo | referō (referre) |
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
relātum | casus accusativus singularis · genus masculinum | participii relātus |
relātum | casus nominativus singularis · genus neutrum | participii relātus |
relātum | casus accusativus singularis · genus neutrum | participii relātus |
relātum | casus vocativus singularis · genus neutrum | participii relātus |
relātum | casus accusativus singularis | substantivi relātus |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /reˈlaːtum/ (classice) - Syllabificatio phonetica: re·lā·tum — morphologica: re-lat-um
Loci
+/-Aulus Cornelius Celsus 30 | C. Plinius Secundus 23-79 | |||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
+/-
- … ut idem in sextante denarii habeam, quod Graeci habent in eo, quem ὀβολὸν appellant. Id ad nostra pondera relatum paulo plus dimidio scripulo facit. —De Medicina Celsi [1][2]
Fontes
- ↑ Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quintus, XVII. [[1c] ] — relatum
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: relatum.
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 57, [147] — relatum