Solum resolvente Linguae multae
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Resolvente.

Discretiva

  resolvente dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

+/-

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
resolvente casus ablativus singularis participii resolvēns

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /resolˈwente/(classice)
Syllabificatio phonetica: re·sol·ven·te — morphologica: re-solv-ent-e
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
resolvente
praesens activa participium resolvere
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /resolˈvɛnte/
Syllabificatio phonetica: re·sol·ven·te — morphologica: re-solv-ent-e
Formae aliae
+/-

Loci

+/-
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

saec. I.

  • immo vero etiam ferarum remedia antiqui prodiderunt demonstrando, quomodo venenata quoque ipsa sanarentur. torpescunt scorpiones aconiti tactu stupentque pallentes et vinci se confitentur. auxiliatur <i>is helleborum album tactu resolvente, ceditque aconitum duobus malis, suo et omnium. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXVII, cap. 2, [6] — resolvente
  2. Vicicitatio: resolvente.