resolvente
Discretiva
resolvente dictio est in variis linguis: |
Dictiones similes
+/-Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
resolvente | casus ablativus singularis | participii resolvēns |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /resolˈwente/ (classice) - Syllabificatio phonetica: re·sol·ven·te — morphologica: re-solv-ent-e
Proprietates grammaticales
+/-Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
resolvente | —
|
praesens | activa | participium | resolvere |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /resolˈvɛnte/ - Syllabificatio phonetica: re·sol·ven·te — morphologica: re-solv-ent-e
Formae aliae
+/-Loci
+/-C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
+/-
- immo vero etiam ferarum remedia antiqui prodiderunt demonstrando, quomodo venenata quoque ipsa sanarentur. torpescunt scorpiones aconiti tactu stupentque pallentes et vinci se confitentur. auxiliatur <i>is helleborum album tactu resolvente, ceditque aconitum duobus malis, suo et omnium. —Naturalis historia Plinii [1][2]
Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXVII, cap. 2, [6] — resolvente
- ↑ Vicicitatio: resolvente.