rettulerim

Discretiva

rettulerim dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
rettulerim	prima singularis	perfectum	activa	coniunctivus	referō (referre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /retˈtulerim/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ret·tu·le·rim — morphologica: ret-tul-erim

Formae aliae

• retulerim

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• halicacabi radicem bibunt qui vaticinari gallantesqu<e> vere ad confirmandas superstitiones aspici se volunt. remedio est – id enim libentius rettulerim – aqua copiosa mulsa calida potu. —Naturalis historia Plinii