Discretiva

  rettulerunt dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
rettulērunt tertia pluralis perfectum activa indicativus referō (referre)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /rettuˈleːrunt/(classice)
Syllabificatio phonetica: ret·tu·lē·runt — morphologica: ret-tul-erunt

Formae aliae

+/-

Loci

+/-
Aulus Cornelius Celsus 30
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

class.

  • Idemque quoniam non semper eodem modo respondebant, eosdem alii inter acutos, alii inter longos rettulerunt; ex quo plura eorum genera esse manifestum est. —De Medicina Celsi [1][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber tertius, I. [[1] ] — rettulerunt
  2. Vicicitatio: rettulerunt.