Discretiva

  ruere dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
ruere secunda singularis praesens passiva imperativus ruō (ruere)
ruere
praesens activa infinitivus ruō

Appellatio +/-

 API: /ˈruere/(classice)
Syllabificatio phonetica: ru·e·re — morphologica: ru-ere

Loci +/-

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

saec. I.

  • piratae primum coegere mortis periculo in mortem ruere et hiberna experiri maria; nunc idem avaritia cogit. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 47, [125] — ruere
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: ruere.