ruere

Discretiva

ruere dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ruere	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	ruō (ruere)
ruere	—	praesens	activa	infinitivus	ruō

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈruere/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ru·e·re — morphologica: ru-ere

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• piratae primum coegere mortis periculo in mortem ruere et hiberna experiri maria; nunc idem avaritia cogit. —Naturalis historia Plinii