Discretiva

  rueretur dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
ruerētur tertia singularis imperfectum passiva coniunctivus ruō (ruere)

Appellatio +/-

 API: /ru.eˈreːtur/(classice)
Syllabificatio phonetica: ru·e·rē·tur — morphologica: ru-etur

Usus +/-

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

  • Nam quandiu corpus quod corrumpitur aggravat animam, et terrena inhabitatio deprimit sensum multa cogitantem, necesse est ut animae quantumvis amantis defectus fiat et profectus; quorum alterum nisi consolaretur, alterum contineret iste affectus, in omnimodum rueretur defectum, de quo nullus sublevaret profectus. —Orationes meditativae Guillelmi abbatis (ca. 1085-1148). Meditatio XII.