ruite

Discretiva

ruite dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ruite	secunda pluralis	praesens	activa	imperativus	ruō (ruere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈruite/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ru·i·te — morphologica: ru-ite