ruitote

Discretiva

ruitote dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ruitōte	secunda pluralis	futurum	activa	imperativus	ruō (ruere)

Appellatio pronuntiatusque

ruiˈtoːte/

Syllabificatio phonetica: ru·i·tō·te — morphologica: ru-itote