Victionarium

sano

Latine

+/-

sānō (sānāre)

+/-

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈsaːnoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: sā·nō — morphologica: san-o

Notatio

+/-
← Latine: sānus

Verbum temporale

+/-

sān|ō, -āre, -āvī, -ātum

  1. Morbo liberare, sanum facere.

Coniugatio

+/-

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
sān- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. sānō sānem   sānābam sānārem sānābō  
II. sing. sānās sānēs sānā! sānābās sānārēs sānābis sānātō!
III. sing. sānat sānet   sānābat sānāret sānābit sānātō!
I. plur. sānāmus sānēmus   sānābāmus sānārēmus sānābimus  
II. plur. sānātis sānētis sānāte! sānābātis sānārētis sānābitis sānātōte!
III. plur. sānant sānent   sānābant sānārent sānābunt sānantō!
Thema Vox passiva
sān- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. sānor sāner   sānābar sānārer sānābor  
II. sing. sānāris sānēris sānāre! sānābāris sānārēris sānāberis sānātor!
III. sing. sānātur sānētur   sānābātur sānārētur sānābitur sānātor!
I. plur. sānāmur sānēmur   sānābāmur sānārēmur sānābimur  
II. plur. sānāminī sānēminī sānāminī! sānābāminī sānārēminī sānābiminī —
III. plur. sānantur sānentur   sānābantur sānārentur sānābuntur sānantor!
Thema Vox activa
sānāv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. sānāvī sānāverim sānāveram sānāvissem sānāverō
II. sing. sānāvistī sānāveris sānāverās sānāvissēs sānāveris
III. sing. sānāvit sānāverit sānāverat sānāvisset sānāverit
I. plur. sānāvimus sānāverimus sānāverāmus sānāvissēmus sānāverimus
II. plur. sānāvistis sānāveritis sānāverātis sānāvissētis sānāveritis
III. plur. sānāvērunt sānāverint sānāverant sānāvissent sānāverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa 		sānāre sānāvisse sānātūrum,
-am, -um esse 		sānāns   sānātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva 		sānārī sānātum,
-am, -um esse 		sānātum īrī   sānātus,
-a, -um 		 
Gerundium Gerundivum Supinum
sānandī sānandus, -a, -um sānātum sānātū

Translationes

+/-

Discretiva

  sano dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Latine

+/-

sānō

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
sānō casus dativus singularis · genus masculinum adiectivi sānus
sānō casus ablativus singularis · genus masculinum adiectivi sānus
sānō casus dativus singularis · genus neutrum adiectivi sānus
sānō casus ablativus singularis · genus neutrum adiectivi sānus
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /ˈsaːnoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: sā·nō — morphologica: san-o

Finnice

+/-

sano

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
sano secunda singularis praesens activa imperativus sanoa
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=sano&oldid=214356"