secandum

Discretiva

secandum dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Casu	Verbum
secandum	—	—	activa	gerundium	accusativo	secō (secāre)

Forma	Modus flexurae	originis
secandum	casus accusativus singularis · genus masculinum	gerundivi secandus
secandum	casus nominativus singularis · genus neutrum	gerundivi secandus
secandum	casus accusativus singularis · genus neutrum	gerundivi secandus
secandum	casus vocativus singularis · genus neutrum	gerundivi secandus

API: /seˈkandum/

Syllabificatio phonetica: se·can·dum — morphologica: sec-and-um

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Si pus maturuit, in alis quidem et inguinibus raro secandum est, item ubicumque mediocris abscessus est, item quotiens in summa cute vel etiam carne vitium est, nisi festinare cubantis inbecillitas cogit; satisque est cataplasmatis efficere, ut per se pus aperiatur. —De Medicina Celsi ^[1]^[2]

saec. I.

secandi tempus, cum spica deflorescere coepit atque roborari. secandum, antequam inarescat. —Naturalis historia Plinii ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber septimus, II. [[3] ] — secandum
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: secandum.
↑ ^3.0 ^3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber duodevicesimus, cap. 67, [260] — secandum