Victionarium

seco

Latine +/-

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /ˈsekoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: se·cō — morphologica: sec-o

Notatio +/-

← a lingua Protoindoeuropaea: *sek-

Verbum transitivum +/-

sec|ō, -āre, -uī, sectum, sectūrus sive secātūrus [1][2][3][4][5]

  1. Excīdere, excīdendo elaborare
  2. In partes dividere
  3. (Medicina) (membra) amputare

Coniugatio +/-

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
sec- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. secō secem   secābam secārem secābō  
II. sing. secās secēs secā! secābās secārēs secābis secātō!
III. sing. secat secet   secābat secāret secābit secātō!
I. plur. secāmus secēmus   secābāmus secārēmus secābimus  
II. plur. secātis secētis secāte! secābātis secārētis secābitis secātōte!
III. plur. secant secent   secābant secārent secābunt secantō!
Thema Vox passiva
sec- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. secor secer   secābar secārer secābor  
II. sing. secāris secēris secāre! secābāris secārēris secāberis secātor!
III. sing. secātur secētur   secābātur secārētur secābitur secātor!
I. plur. secāmur secēmur   secābāmur secārēmur secābimur  
II. plur. secāminī secēminī secāminī! secābāminī secārēminī secābiminī —
III. plur. secantur secentur   secābantur secārentur secābuntur secantor!
Thema Vox activa
secu- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. secuī secuerim secueram secuissem secuerō
II. sing. secuistī secueris secuerās secuissēs secueris
III. sing. secuit secuerit secuerat secuisset secuerit
I. plur. secuimus secuerimus secuerāmus secuissēmus secuerimus
II. plur. secuistis secueritis secuerātis secuissētis secueritis
III. plur. secuērunt secuerint secuerant secuissent secuerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa 		secāre secuisse secātūrum,
-am, -um esse 		secāns   secātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva 		secārī sectum,
-am, -um esse 		sectum īrī   sectus,
-a, -um 		 
Gerundium Gerundivum Supinum
secandī secandus, -a, -um sectum sectū

Dictiones derivatae +/-

Composita

Translationes +/-

Excīdere, excīdendo elaboraredilatare ▼
Excīdere, excīdendo elaborarecollabi ▲
In partes divideredilatare ▼
In partes dividerecollabi ▲
Membra amputaredilatare ▼
Membra amputarecollabi ▲

Discretiva

  seco dictio est in variis linguis:

Dictiones similes +/-

Formae affines +/-

Italice +/-

seco +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
seco prima singularis praesens activa indicativus secare
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: /ˈseko/
Syllabificatio phonetica: se·co — morphologica: sec-o

Hispanice +/-

seco +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
seco prima singularis praesens activa indicativus secar
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: [ˈseko]
Syllabificatio phonetica: se·co — morphologica: sec-o

Loci +/-

Lucius Annaeus Seneca -3/+65 Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius
ca. 480-525
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • ‘Quod est’ in has species divido, ut sint corporalia aut incorporalia; nihil tertium est. Corpus quomodo divido? ut dicam: aut animantia sunt aut inanima. Rursus animantia quemadmodum divido? ut dicam: quaedam animum habent, quaedam tantum animam, at sic: quaedam impetum habent, incedunt, transeunt, quaedam solo affixa radicibus aluntur, crescunt. Rursus animalia in quas species seco? aut mortalia sunt aut immortalia. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae [6][7]

Latinitas postclassica

saec. VI.

  • Quod si diapente efficere volumus, quinque partibus totam chordam, id est spatium ab E ad F divido ac tres uni proportioni, duas vero reliquae dabo, atque ita posito semisphaerio, secundum superius dictum modum consonantias dissonantiasque perpendo; item si diapason consonantiam temptare voluero, totum tribus partibus seco, atque in unam duasque distribuens easdem simul vel alterutram pulsans quid consonet, vel quod dissonet utraque cognosco. —De institutione musica Boetii [8][7]

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 275 — “SĔCO, sĕcas, sĕcŭi, raro sĕcāvi, sectum, raro sĕcātum, sĕcare, a. 1.”
  2. ↑ 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 584 — “sĕco, cŭi, ctum (part. futur secaturus, Colum. 5, 6, 2) 1. v. a.”
  3. ↑ 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — seco, secuī, sectum, aber secātūrus, āre (tom. 2, p. 2558)
  4. ↑ 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — secare
  5. ↑ 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — seco
  6. ↑ 6.0 6.1 Lucius Annaeus Seneca - Ad Lucilium epistulae morales. (The Latin Library):  Tomus / Liber 6. LVIII., versus 14 — seco
  7. ↑ 7.0 7.1 7.2 Vicicitatio: seco.
  8. ↑ 8.0 8.1 Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius - De institutione musica libri quinque. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1844-1864. (Universitas Turicensis):  Liber IV.  Pagina 1286A.  Caput XVIII. — seco
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=seco&oldid=221326"