secant

Discretiva

secant dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
secant	tertia pluralis	praesens	activa	indicativus	secō (secāre)

API: /ˈsekant/

Syllabificatio phonetica: se·cant — morphologica: sec-ant

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Duriores osse dentes sunt, quorum pars maxillae, pars superiori ossi malarum haeret. Ex his quaterni primi, quia secant, τομικοὶ a Graecis nominantur; hi deinde quattuor caninis dentibus ex omni parte cinguntur; —De Medicina Celsi ^[1]^[2]

saec. I.

in ventre mollis est tenuisque cutis crocodilo: ideo se ut territi mergunt delphini subeuntesque alvum illa secant spina. —Naturalis historia Plinii ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber octavus, I. [[9] ] — secant
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: secant.
↑ ^3.0 ^3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 38, [91] — secant