Discretiva

  secat dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
secat tertia singularis praesens activa indicativus secō (secāre)
Appellatio +/-
 API: /ˈsekat/(classice)
Syllabificatio phonetica: se·cat — morphologica: sec-at

Dacoromane +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
secat
perfectum
participium seca
Appellatio +/-
 API: /seˈkat/
Syllabificatio phonetica: se·cat — morphologica: sec-at

Loci +/-

Aulus Cornelius Celsus 30 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

class.

  • A mediisque naribus aut superiorum dentium gingivis per medium palatum una procedit, aliaque transversa idem palatum secat. —De Medicina Celsi [1][2]

saec. I.

  • inde Africam ab Aethiopia dispescens, etiamsi non protinus populis, feris tamen et beluis frequens silvarumque opifex, medios Aethiopas secat, cognominatus Astapus, quod illarum gentium lingua significat aquam e tenebris profluentem. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber octavus, I. [[4] ] — secat
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: secat.
  3. 3.0 3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quintus, cap. 9, [53] — secat