Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈserum/(classice)
Syllabificatio phonetica: se·rum — morphologica: ser-um

Nomen substantivum

+/-

ser|um, -ī neut.

  1. Pars aquosa in lacte, quae post confecium caseum colatur per fiscellam e vimine, vel alio modo separatur. [1]
  2. Aquosa pars aliarum rerum.
  3. Semine virili.

Declinatio

+/-
n. sing. plur.
nom. serum sera I
gen. serī serōrum II
dat. serō serīs III
acc. serum sera IV
abl. serō serīs VI
voc. serum sera V

Translationes

+/-

Discretiva

  serum dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

+/-

Formae affines

+/-

sērum

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
sērum casus accusativus singularis · genus masculinum adiectivi sērus
sērum casus nominativus singularis · genus neutrum adiectivi sērus
sērum casus accusativus singularis · genus neutrum adiectivi sērus
sērum casus vocativus singularis · genus neutrum adiectivi sērus
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /ˈseːrum/(classice)
Syllabificatio phonetica: sē·rum — morphologica: ser-um

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 257 — “SERUM, i, n. 2.”