Discretiva

  servabar dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
servābar prima singularis imperfectum passiva indicativus servō (servāre)

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /serˈwaːbar/(classice)
Syllabificatio phonetica: ser·vā·bar — morphologica: serv-abar

Loci +/-

Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

  • Sed ideo alibi curari non potui, quia huic loco divina praedestinatione servabar. —Sermones de Sanctis Augustini [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, Sermones de Sanctis (Universitas Turicensis). Sermo CCCXXII — servabar
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: servabar.