Discretiva

  servabatis dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
servābātis secunda pluralis imperfectum activa indicativus servō (servāre)

Appellatio +/-

 API: /serwaːˈbaːtis/(classice)
Syllabificatio phonetica: ser·vā·bā·tis — morphologica: serv-abatis

Loci +/-

Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

  • Non enim quia pariter temperabatis a commixtione carnali, ideo tuus maritus esse destiterat; imo vero tanto sanctius inter vos coniuges manebatis, quanto sanctiora concorditer placita servabatis. —Epistolae Augustini [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, Epistolae (Universitas Turicensis). Epistola CCLXII, p. 4. — servabatis
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: servabatis.