Discretiva

  solvenda dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

solvenda +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
solvenda casus nominativus singularis · genus femininum gerundivi solvendus
solvenda casus vocativus singularis · genus femininum gerundivi solvendus
solvenda casus nominativus pluralis · genus neutrum gerundivi solvendus
solvenda casus accusativus pluralis · genus neutrum gerundivi solvendus
solvenda casus vocativus pluralis · genus neutrum gerundivi solvendus
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: /solˈwenda/(classice)
Syllabificatio phonetica: sol·ven·da — morphologica: solv-end-a

solvendā +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
solvendā casus ablativus singularis · genus femininum gerundivi solvendus
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: /solˈwendaː/(classice)
Syllabificatio phonetica: sol·ven·dā — morphologica: solv-end-a

Loci +/-

Aulus Cornelius Celsus 30
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

class.

  • At magnus cum febre vigiliaque dolor exigit, ut sanguis quoque mittatur; si id aliquae causae prohibent, alvus solvenda est. —De Medicina Celsi [1][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber sextus, VII. [[1b] ] — solvenda
  2. Vicicitatio: solvenda.