Latine +/-

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /solˈwendus/(classice)
Syllabificatio phonetica: sol·ven·dus — morphologica: solv-end-us

Notatio +/-

Latine: solvō (solvere)

Gerundivum +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
solvendus
passiva gerundivum­ nominativo solvō (solvere)

Declinatio +/-

positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. solvendus solvenda solvendum nom. solvendī solvendae solvenda
gen. solvendī solvendae solvendī gen. solvendōrum solvendārum solvendōrum
dat. solvendō solvendae solvendō dat. solvendīs solvendīs solvendīs
acc. solvendum solvendam solvendum acc. solvendōs solvendās solvenda
abl. solvendō solvendā solvendō abl. solvendīs solvendīs solvendīs
voc. solvende solvenda solvendum voc. solvendī solvendae solvenda

Loci +/-

Aulus Cornelius Celsus 30
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

class.

  • Si venter adstrictus est, solvendus est. Sed haec facile validiores faciunt: si inbecillitas occupavit, pro exercitatione gestatio est; si ne hanc quidem sustinet, adhibenda tamen frictio est. —De Medicina Celsi [1][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber tertius, XV. [[6] ] — solvendus
  2. Vicicitatio: solvendus.