Discretiva

  solvendi dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
solvendī
activa gerundium­ genitivo solvō (solvere)
Forma Modus flexurae originis
solvendī casus genitivus singularis · genus masculinum gerundivi solvendus
solvendī casus genitivus singularis · genus neutrum gerundivi solvendus
solvendī casus nominativus pluralis · genus masculinum gerundivi solvendus
solvendī casus vocativus pluralis · genus masculinum gerundivi solvendus

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /solˈwendiː/(classice)
Syllabificatio phonetica: sol·ven·dī — morphologica: solv-end-i

Loci

+/-
Aulus Cornelius Celsus 30
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

class.

  • Solvendi fibulas tempus inflammatione finita et purgato vulnere est, ut una simul et oras et venas cicatrix devinciat. —De Medicina Celsi [1][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber septimus, XXII. [[4] ] — solvendi
  2. Vicicitatio: solvendi.