Discretiva

  solvendum dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
solvendum
activa gerundium­ accusativo solvō (solvere)
Forma Modus flexurae originis
solvendum casus accusativus singularis · genus masculinum gerundivi solvendus
solvendum casus nominativus singularis · genus neutrum gerundivi solvendus
solvendum casus accusativus singularis · genus neutrum gerundivi solvendus
solvendum casus vocativus singularis · genus neutrum gerundivi solvendus

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /solˈwendum/(classice)
Syllabificatio phonetica: sol·ven·dum — morphologica: solv-end-um

Loci

+/-
Aulus Cornelius Celsus 30
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

class.

  • Illud quoque perpetuum est in omnibus morbis, ubi ab inferiore parte purgandus aliquis est, ventrem eius ante solvendum esse; ubi a superiore, comprimendum. —De Medicina Celsi [1][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber tertius, XVIII. [[20] ] — solvendum
  2. Vicicitatio: solvendum.