sumptum
Discretiva
|
sumptum dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-| Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Casu | Verbum |
|---|---|---|---|---|---|---|
| sūmptum | —
|
—
|
—
|
supinum | accusativo | sūmō (sūmere) |
| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| sūmptum | casus accusativus singularis · genus masculinum | participii sūmptus |
| sūmptum | casus nominativus singularis · genus neutrum | participii sūmptus |
| sūmptum | casus accusativus singularis · genus neutrum | participii sūmptus |
| sūmptum | casus vocativus singularis · genus neutrum | participii sūmptus |
| sūmptum | casus accusativus singularis | substantivi sūmptus |
Appellatio pronuntiatusque
+/-
API: /ˈsuːmptum/ (classice) - Syllabificatio phonetica: sūmp·tum — morphologica: sumpt-um
