Victionarium

syncopa

Latine

+/-

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈsynkopa/(classice)
Syllabificatio phonetica: syn·co·pa — morphologica: syn-cop-a

Formae aliae

+/-

Notatio

+/-
← Graeca Antiqua: συγκοπή

Nomen substantivum

+/-

syncop|a, -ae fem. [1][2][3]

  1. (Gramm.) figura, qua littera vel syllaba de medio dictionis subtrahitur.
  2. (Veterin.) Defectio virium.

Declinatio

+/-
f. sing. plur.
nom. syncopa syncopae I
gen. syncopae syncopārum II
dat. syncopae syncopīs III
acc. syncopam syncopās IV
abl. syncopā syncopīs VI
voc. syncopa syncopae V

Dictiones derivatae

+/-

Translationes

+/-
Figura, qua littera vel syllaba de medio dictionis subtrahiturdilatare ▼
Figura, qua littera vel syllaba de medio dictionis subtrahiturcollabi ▲
Defectio viriumdilatare ▼
Defectio viriumcollabi ▲

Fontes

  1. ↑ Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 643 — “SYNCŎPE, es, syncopa, æ, f. 1. συγκοπή”
  2. ↑ Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III, p. 393 — “syncŏpe, ēs, ou syncŏpa, æ, f. = συγκοπή”
  3. ↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — syncopē, ēs, f. u. syncopa, ae, f. (tom. 2, p. 2992)
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=syncopa&oldid=209199"