terminabatur

Discretiva

terminabatur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
terminābātur	tertia singularis	imperfectum	passiva	indicativus	terminō (termināre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /terminaːˈbaːtur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ter·mi·nā·bā·tur — morphologica: termin-abatur

Loci

Aulus Gellius ca. 130-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.

• Antiquissimum autem pomerium, quod a Romulo institutum est, Palatini montis radicibus terminabatur. —Noctes Atticae A. Gellii