terminamus
Discretiva
|
terminamus dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
| Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
|---|---|---|---|---|---|
| termināmus | prima pluralis | praesens | activa | indicativus | terminō (termināre) |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /termiˈnaːmus/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ter·mi·nā·mus — morphologica: termin-amus
Loci +/-
| M. Fabius Quintilianus ca. 35-100 | Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600 |
|||||||||||||||||||||
| antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana +/-
- Here nunc e littera terminamus, at veterum comicorum adhuc libris invenio Heri ad me venit; quod idem in epistolis Augusti, quas sua manu scripsit aut emendavit, deprehenditur. —Institutio oratoria Quintiliani [1][2]
Latinitas nova +/-
- Omnes alii modi, quibus terminus dicitur, reducuntur ad istos, ut elementa uniuscuiusque rei termini dicuntur, quemadmodum in grammatica termini sunt literae, in logica dictiones incomplexae sunt termini simpliciter, propositiones sunt termini argumentationis, quam scilicet resolvendo in illis terminamus. —Summa terminorum metaphysicorum Iordani Bruni [3][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber primus, VII. [22] — terminamus
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: terminamus.
- ↑ 3.0 3.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - Summa terminorum metaphysicorum (Universitas Turicensis): Cap. XLIII. [TERMINUS] — terminamus