terminantur
Discretiva
terminantur dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
terminantur | tertia pluralis | praesens | passiva | indicativus | terminō (termināre) |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /termiˈnantur/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ter·mi·nan·tur — morphologica: termin-antur
Loci +/-
Aulus Cornelius Celsus 30 | M. Fabius Quintilianus ca. 35-100 |
|||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana +/-
- Si qua etiam genera morborum in infantem inciderunt, ac neque pubertate neque primis coitibus neque in femina primis menstruis finita sunt, fere longa sunt: saepius tamen morbi pueriles, qui diutius manserunt, terminantur. —De Medicina Celsi [1][2]
- Eadem in verbis quoque ratio comparationis, ut, si quis antiques secutus fervere brevi media syllaba dicat, deprehendatur vitiose loqui, quod omnia, quae e et o litteris fatendi modo terminantur, eadem, si infinitis e litteram media syllaba acceperunt, utique productam habent: prandeo pendeo spondeo, prandere pendere spondere. —Institutio oratoria Quintiliani [3][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber secundus, I. [[20] ] — terminantur
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: terminantur.
- ↑ 3.0 3.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber primus, VI. [7] — terminantur