terminat

Discretiva

terminat dictio est in variis linguis:

• Dacoromane: terminat

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
terminat	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	terminō (termināre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈterminat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ter·mi·nat — morphologica: termin-at

Dacoromane

terminat

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
terminat	—	perfectum	—	participium	termina

Appellatio pronuntiatusque

API: /termiˈnat/

Syllabificatio phonetica: ter·mi·nat — morphologica: termin-at

Loci

Quintus Curtius Rufus ca. 50

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Antea imperio tuo finem destinabat Halym amnem, qui Lydiam terminat: nunc, quidquid inter Hellespontum et Euphraten est, in dotem filiae offert, quam tibi tradit. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Sed primo illud quaero, utrum non repudies, quod ultimam syllabam, quae metrum terminat, seu longa seu brevis sit, poetae atque horum iudices grammatici nihil ad rem pertinere arbitrati sunt. —De musica Augustini

Latinitas nova

saec. XVI.

• Est autem humidum sicco causa ut terminetur, et siccum humido, non solum in elementis, ubi aqua terminatur a terra deorsum et sursum, aer terminatur ab igne, sed etiam in compositis, ut in conglutinatis aqua terminat farinam, farina aquam. —Libri physicorum Aristotelis explanati Iordani Bruni