terminavi

Discretiva

terminavi dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

termināvī

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
termināvī	prima singularis	perfectum	activa	indicativus	terminō (termināre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /termiˈnaːwiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ter·mi·nā·vī — morphologica: terminav-i

Italice

terminavi

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
terminavi	secunda singularis	imperfectum	activa	indicativus	terminare

Appellatio pronuntiatusque

API: /termiˈnavi/

Syllabificatio phonetica: ter·mi·na·vi — morphologica: termin-avi

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Fui quibusdam onerosus; sentio: quibusdam autem etiam cito terminavi sermonem; et hoc sentio: ignoscant infirmi fortioribus, et pro infirmis deprecentur fortiores. —Enarrationes in Psalmos Augustini