Discretiva

  terminet dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
terminet tertia singularis praesens activa coniunctivus terminō (termināre)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈterminet/(classice)
Syllabificatio phonetica: ter·mi·net — morphologica: termin-et

Loci

+/-
T. Lucretius Carus
–95…–55
Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
Franciscus Petrarca
1304-1374
Iordanus Brunus Nolanus
1548-1600
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

antiq.

Ipsa modum porro sibi rerum summa parare
ne possit, natura tenet, quae corpus inane
et quod inane autem est finiri corpore cogit,
ut sic alternis infinita omnia reddat,
aut etiam alterutrum, nisi terminet alterum eorum,
simplice natura pateat tamen inmoderatum,
nec mare nec tellus neque caeli lucida templa
nec mortale genus nec divum corpora sancta
exiguum possent horai sistere tempus;
nam dispulsa suo de coetu materiai
copia ferretur magnum per inane soluta,
sive adeo potius numquam concreta creasset
ullam rem, quoniam cogi disiecta nequisset. —De rerum natura Lucretii [1][2]

Latinitas postclassica

+/-

saec. IV.

  • M. Recte sane. Quare iam illud responde, cum in omnibus quae aliqua temporis parte metimur, aliud praecedat, aliud subsequatur, aliud incipiat, aliud terminet; nihilne tibi videatur inter partem praecedentem atque incipientem, et illam quae subsequatur ac terminet, interesse oportere. —De musica Augustini [3][2]

Latinitas humanistica

+/-

saec. XIV.

  • Reliquum est ut urbis Rome ac romane reipublice statum audire velis, que patrie facies, que civium concordia, ad quos rerum summa pervenerit, quibus manibus quantoque consilio frena tractentur imperii; Hister ne et Ganges, Hiberus, Nilus et Tanais limites nostri sint, an vero quisquam surrexerit Imperium Occeano, famam qui terminet astris, aut super et Garamantas et Indos Proferat imperium, ut amicus ille tuus mantuanus ait. —Epistole familiares Petrarcae [4][2]

Latinitas nova

+/-

saec. XVI.

Sed cur descensu per partes adsimilares,
Quarum maiorum faciunt finem esse minores,
Huc est deventum tandem, ut numero sine fine
Terminet hic partes parti non terminus uni,
Si minimum spectes quod tanto distat ab ipso? —De triplici minimo et mensura Iordani Bruni [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Lucretius Carus - De rerum natura libri sex. (Teubner, Lipsiae MCMLXIX). Liber primus, versus 1012 — terminet
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: terminet.
  3. 3.0 3.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De musica. (Universitas Turicensis): Liber quintus. Caput III, p. [3] — terminet
  4. 4.0 4.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - Epistole familiares. (Universitas Turicensis): Liber XXIV. 4: [15] — terminet
  5. 5.0 5.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - De triplici minimo et mensura. (Universitas Turicensis): Liber DE INVENTIONE MINIMI. Cap. IV.  — terminet