Discretiva

  titillat dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

+/-

Formae affines

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
tītillat tertia singularis praesens activa indicativus tītillō (tītillāre)
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /tiːˈtillat/(classice)
Syllabificatio phonetica: tī·til·lat — morphologica: titill-at

Loci

+/-
Isidorus Hispalensis
560-636
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Tussis Graece ab altitudine vocatur, quod a profundo pectoris veniat. Cuius contraria est superior in faucibus, ubi uva titillat. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber IV. Caput VII. [18] — titillat
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: titillat.